Mikonos je jedno od ostrva u skupini Kiklada u Grčkoj. Upravno ostrvo čini zasebnu i jedinu opštinu u okviru okruga Mikonos Periferije Južni Egej. Ona uključuju i okolna ostrvca i hridi. Središte ostrva i glavno mesto okruga je gradić Mikonos. Grad je smešten na zapadnoj obali ostrva Mikonos, u omanjem zalivu. Ostrvo je veličine oko 85 kilometara kvadratnih, sa nešto manje od 10.000 stanovnika na oko 160 kilometara od prestonice Atine. Poseduje svoj aerodrom, a sve je podređeno turizmu koji je i osnovna privredna grana. Sinonim za grad su vetrenjače u nizu, male dvoetažne kućice sa zelenom drvenarijom krečene u belo i purpurnim cvećem na balkonima. Mikonos u prevodu znači masa kamenja ili stenovito mesto. Ova destinacija ima burnu istoriju, za koju se vezuju brojne legende o samom nastanku. Prema jednoj od legendi, Mikonos je dobio ime po istoimenom antičkom junaku. Mikonos se smatra destinacijom za hedoniste, ljude koji vole da uživaju i žele da budu primećeni i smatra se luksuznijom destinacijom, kao što mnogi smatraju takvim Santorini, ali na nešto drugačiji način. Ovde se mogu videti ekskluzivne jahte. Veliki broj mladih ljudi iz celog sveta dolazi upravo na Mikonos zbog dobrog noćnog ali i dnevnog provoda.
Prema mitologiji, Giganti, koje je pobio Herkul u žestokoj bici, su sahranjeni na ostrvu ispod velikih granitnih stena. Naziv “Mikonos” znači “masa kamenja” ili stenovito mesto. Po legendi, ostrvu je dato ime po heroju Mikonosu, sinu kralja Aniosa, koji je bio Apolonov sin. Karijanci i Feničani su verovatno bili prvi stanovnici ostrva, ali Jonci iz Atine su izbacili prethodne osvajače i preuzeli vlast na ostrvu oko 1000. god. p.n.e. U antičko vreme postojala su dva grada na ostrvu; 490. god. p.n.e. Mikonos je bio siromašno ostrvo sa ograničenim poljoprivrednim izvorima. Kasnije kroz istoriju, ostrvo je pripadalo Rimljanima, a zatim Vizantijcima, koji su vladali od VII do XII veka. Posle pada Konstantinopolja, u XIII veku, ostrvo su okupirali Venecijanci. Oni su vladali sve do XVI veka, kada su vlast preuzeli Turci. Kasnije je ostrvo steklo autonomiju u odnosu na obe strane – Venecijance i Turke, a 1718. god. su definitivno stekli nezavisnost. Stanovništvo Mikonosa, čiji se broj kroz moderno vreme kretao od 2000 do 5000 stanovnika, povećavalo se dolaskom imigranata sa susednih ostrva i sa Krita, tokom perioda gladovanja i epidemija koje su pratili sukobi, sve do kasnog XVIII veka. Stanovnici Mikonosa su kroz taj isti period bili poznati kao izvrsni mornari, uspešni u trgovini i plovidbi, ali i kao gusari.
Mikonos nije nimalo jeftina destinacija i za letovanje na ovom ostrvu je potrebno izdvojiti veću sumu novca. Moramo napomenuti da su cene osetno više nego na ostalim ostrvima Grčke, zbog toga, a i ostalih karakteristika, Mikonos nosi epitet luksuznog ostrva. Glavni grad Mikonos je tipičan sredozemni gradić uskih ulica, sa trgom i nekoliko crkava. Mesna arhitektura je mešavina lokalnih uticaja i zapada, pa se na kućama mešaju egejski i klasični elementi. Grad ima nekoliko muzeja. Mikonos je danas poznat kao veoma poznato turističko odredište sa kosmopolitskim karakterom i burnim noćnim životom. Privreda Mikonosa se zasniva na turizmu i pomorstvu, a manje na tradicionalnoj poljoprivredi (južno voće, masline). Tradicionalni mlinovi – vetrenjače danas su simboli ostrva. Mikonos takođe odlikuju prelepe plaže. Plaže na jugu ostrva su pretežno za one turiste koji poslepodne provode na plaži i koji vole da se odmaraju u mirnijem okruženju. Na severu se nalaze plaže koje su lošije uređene u odnosu na južne, a samim tim i manje posećene. Međutim, ima i onih koji ovde dolaze zbog surfovanja.